Durness, Thurso, Stromness

Na een paar weken hier gewerkt te hebben werd het eigenlijk tijd om verder te trekken richting Ierland. Na het uitvinden hoe het dorp precies in elkaar zit besloot ik nog wat langer te blijven. Maar ik wilde wel naar het noorden toe. Met hoe het dorp in elkaar zit bedoel ik eigenlijk te zeggen, je staat op gaat werken, gaat naar de pub wordt dronken en valt in slaap. De volgende dag doe je het in pricinpe allemaal overnieuw met uitzondering van de pub die laat je 2 dagen van de week voor wat hij is. Dus met Ed overlegd en hij vond het prima. Op naar het noorden dus.

Afgelopen vrijdag (10 juli) ben ik het eerst lekker rustig aan gaan doen. Uitslapen want de avond ervoor was weer muziek avond in de pub. Rond 12 uur half 1 op pad. Na een paar liften te hebben gehad belandde ik op een soort van camping in Kinlochbervie met 2 duitsers. Goed gelachen, fantastische omgeving gezien en 's avonds gewoon gaan slapen in de tent. Met de tent opzich was niks is mee, prima tent, goede kwaliteit. Maar ik kwam er eigenlijk pas achter dat ik niet kon slapen toen ik besefte dat de slaapzak waarin ik lag me clastrofobische trekjes bezorgde. Het is een mummyslaapzak en hij is eigenlijk te klein voor mij. Bovendien heb ik ook zun opblaasbaar kussenachtig ding die de hele tijd onder mijn hoofd vandaag schuifde. Met maar 3 a 4 uur geslapen te hebben kan ik wel zeggen dat het een aardig beroerde nacht is geweest.

De volgende dag ging ik verder naar Durness. Een Audi reed langs en ik had eigenlijk al snel door dat de luxere auto's niet heel erg in waren om te stoppen voor lifters. Toch stopte deze. Alhoewel hij al voorbij de bocht was en toen kwam terug rijden (We felt a little bit sorry for you when we saw you hitching) kon ik met ze meerijden tot aan Durness. Ondertussen had ik besloten dat ik vannacht niet in de tent ging slapen omdat ik wel een normaal bed verlangde. Dus werd het het hostel. Ingecheckt en naar binnen. Daar zat een canadese jongeman op de bank een beetje op de tv te zappen. Bleek dat hij ook aan het rondreizen was in Schotland en voor de komende dagen werd hij mijn reismaatje.

Na een goede nacht geslapen te hebben gingen we naar Cape Wrath. Het noordelijkste puntje van het schotse vasteland. Een bare tocht in een personentaxi die ik nog nooit eerder had gezien. Een LDV. Voor mijn gevoel was het een ex russisch leger voertuig de kanonnen eruit gehaald en een 16-tal stoelen erin terug gezet. 40 minuten later en door het enige gebied in Europa waar goede zware bommen gedropt worden om te testen, stonden we bij de vuurtoren van Cape Wrath. Eigenlijk was er niks te zien behalve schapen, 900ft hoge kliffen, een vuurtoren wat rotsen in de zee en veel gras. Op de terugweg werd er in het pondje nog wat gevist om een goed diner te hebben. Hengel eruit en op een rustig tempo ging de schipper weer terug naar het vaste land (je moet een bootje nemen om bij de luxueze taxi te komen). Daarna nog naar de Smoo Caves gegaan. Een waterfal dat in een grot zit en wat er best spectaculair uitziet.
De volgende dag namen we de buurtbus terug naar Lairg om vanuit Lairg met de trein naar Thurso te gaan. Daar in het hostel aangekomen hebben we een filmpje gekeken en zijn we naar bed gegaan. Het hostel is trouwens echt een afrader. Het was er niet smerig ofzo maar het deed me denken aan het hostel toen we met 4 havo in Praag waren. Allemaal grijze, grauwe muren en totaal geen sfeer. De dag erop zijn we naar Scrabster gegaan waar we de boot naar Stromness, the Orkney Islands, hebben genomen.
Een vriendelijk warden stond eigenlijk ons op te wachten en zei wat er allemaal te doen was in de omgeving. Misschien had hij het beter niet kunnen vertellen want ik had eignelijk het gevoel dat ik toen al spijt had dat ik er maar voor 2 nachten zou zijn. De Orkneys is een eilanden groep waar zo een 20000 mensen op leven. En het bevat vele dingetjes en datjes om te zien. Zo is er de old man of Hoy, die we al vanaf de boot hadden gezien maar die vanaf het vaste land mooier zouden zijn. Ook is er scapa flew, een baai waar genoeg WW1 boten tot zinken zijn gebracht. Ook zijn er tal van craftmanships te zien en te koop. Het beloofde dus een mooie tijd te worden!

's Avonds in het hostel besloten we om de volgende vanuit Yesnaby naar Skara Brae te lopen. Skara Brae is een dorpje waar de mesnen 5000 jaar geleden uit zijn vertrokken en die ruim anderhalve eeuw geleden pas werd ontdekt. Er is niet veel van bekend, van bijvoorbeeld de mensen die er geleefd hebben of hoe ze geleefd hebben en waarom ze vertrokken zijn.
De tocht vanuit Yesnaby naar Skara Brae was echt super. De zon scheen, niet heel veel wind en de kliffen waren wederom geweldig om te zien. Het voelde heerlijk die wandeling. Zo cool om op een klif te staan waarbij je moet opletten om niet net iets te ver te stappen dat je in een keer 80 meter dieper in het water ligt. De Orkneys zijn eilanden waar ik sowieso nog een keer naar terug ga, alleen dan met een gemotoriseerd voertuig zodat je wat sneller overal bent.
De volgende dag was het weer tijd om terug naar Lochinver te gaan. De boot ging om 11 uur de volgende dag, aansluitend de trein gepakt naar Lairg en vanuit Lairg (omdat er geen goede busverbing is tenzij ik 22 uur wil wachten) gelift naar Lochinver. Het duurde zo een twee uur voordat ik een lift had. In die twee uur zijn er 5 auto's langs gereden en bij de zesde had ik een lift die helemaal naar Lochinver ging. Dat kwam mooi uit want nou was ik in ieder geval op tijd in de pub om weer van de muziekavond te kunnen genieten.

Vanavond is er in de village hall een band. Bombskare, volgens de locals een van de beste bands sinds de afgelopen drie jaar. De laatste band die er speelde (salsa celtica) vond ik al een goede band. Dit beloofd dus een goed feestje te worden en overal worden afterparty's georganiseerd. Jammer dat ik morgen om 7.30 moet helpen bij het ontbijt. Maar who cares, dus vanavond gaan we hoe het er nu naar uitziet nog steeds voluit.

7 juli vlieg ik vanuit Inverness naar Belfast. En hoe het er nu voor staat ga ik ook naar Sziget in Boedapest. Moet alleen nog even uitvogelen op welke manier want vliegen is belachelijk duur. Als er meer mensen naar Sziget gaan, ik hoor het graag!


Ik vind het trouwens helemaal top dat jullie op de blogs reageren. Lachen man! Ik kan alleen niet iedereen beantwoorden maar ik hoop dat jullie daar geen moeite mee hebben. Ik heb hier namelijk op mijn telefoon slecht bereik met internet (wi-fi) en ik kan ook weer niet de hele tijd vragen om de laptop te lenen. Komt goed, ik zie jullie allemaal weer als ik terug ben!

René